Πρόληψη και ανακούφιση από τη γαστρίτιδα μέσω της διατροφής

Η γαστρίτιδα αναφέρεται σε φλεγμονή της εσωτερικής μεμβράνης (βλεννογόνος) που καλύπτει το τοίχωμα του στομάχου. Αυτή η φλεγμονή μπορεί να είναι οξεία (παροδική) ή χρόνια. Υπάρχουν διάφοροι τύποι γαστρίτιδας/γαστρίτιδας, όπως η ηωσινοφιλική γαστρίτιδα, η λεμφοκυτταρική γαστρίτιδα, η κολλαγόνος γαστρίτιδα κ.λπ. Αυτά είναι ειδικά για ορισμένες παθολογίες (νόσος του Crohn, νόσος του Biermer κ.λπ.). Όντας πιο σπάνιος, αυτό το άρθρο ασχολείται μόνο με τη χρόνια γαστρίτιδα μη μετά από αυτοάνοσο νόσημα.

Στο 90% των περιπτώσεων, η γαστρίτιδα οφείλεται σε Ελικοβακτήριο του πυλωρού. Ελικοβακτήριο του πυλωρού είναι ένα Gram-αρνητικό μαστιγωτό βακτήριο. Η ιδιαιτερότητά του είναι να αντιστέκεται στην οξύτητα, επομένως ευδοκιμεί φυσικά στο στομάχι, ένα πολύ όξινο περιβάλλον. Ο άνθρωπος είναι μια φυσική δεξαμενή τουΕλικοβακτήριο του πυλωρού (βρίσκεται στο 50% των ανθρώπων). Η μόλυνση με Ελικοβακτήριο του πυλωρού δεν είναι υποχρεωτικό, μπορεί να περνάει. Μερικές φορές προσκολλάται στο τοίχωμα του στομάχου και εκκρίνει ένα ένζυμο «ουρεάση». Η ουρεάση μετατρέπει την ουρία σε αμμωνία (συν CO2). Σε περίσσεια και μακροπρόθεσμα, η αμμωνία διαταράσσει και καταστρέφει τα γαστρικά κύτταρα, προάγοντας τη φλεγμονή. Άλλοι παράγοντες τονίζουν την επίθεση στον γαστρικό βλεννογόνο. Όπως η ακατάλληλη κατανάλωση αλκοόλ, καπνού, παρατεταμένη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) ή υπερβολικό στρες.

Εκεί η γαστρίτιδα είναι ασυμπτωματική, σπάνια γνωρίζουμε την παρουσία του. Υπάρχει λοιπόν μεγάλη σύγχυση μεταξύ των συμπτωμάτων της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και του πόνου του έλκους. Ωστόσο, εάν η γαστρίτιδα γίνει πολύπλοκη, μπορεί να εμφανιστούν ορισμένες διαταραχές: κοιλιακή δυσφορία, ναυτία, έμετος, δυσπεψία, ανορεξία κ.λπ. Λόγω της απουσίας προειδοποιητικών σημείων, η διάγνωση της γαστρίτιδας γίνεται μόνο μετά από ανάλυση του γαστρικού ιστού με βιοψία.

Περίπου το 10% της χρόνιας γαστρίτιδας εξελίσσεται σε έλκος και στο 2% των περιπτώσεων σε καρκίνο του στομάχου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το IARC (διεθνές κέντρο έρευνας κατά του καρκίνου) έχει ταξινομήσει Ελικοβακτήριο του πυλωρού μεταξύ των καρκινογόνων της Ομάδας 1 (αποδεδειγμένα καρκινογόνα).

Η ιατρική περίθαλψη φροντίζει για τον αποκλεισμό των αιτιών της γαστρίτιδας (οινόπνευμα, καπνό ή ΜΣΑΦ) και συνταγογραφεί αντιβιοτικά σε περίπτωση μόλυνσης από Ελικοβακτήριο του πυλωρού επιβεβαιώνεται (δοκιμή αναπνοής ουρίας). Μια επαρκής δίαιτα μπορεί επίσης να προταθεί για την υποστήριξη της προστασίας του στομάχου.

Η διατροφή παίζει προληπτικό ρόλο στη γαστρίτιδα. Πράγματι, φαίνεται προφανές να αποφεύγεται η ένωση που από μόνη της προκαλεί γαστρικό ερεθισμό, δηλαδή:

• Το αλκοόλ : το αλκοόλ είναι ένας από τους κύριους παράγοντες κινδύνου για γαστρίτιδα. Ερεθίζει τον γαστρικό βλεννογόνο. Αυτός ο μακροχρόνιος ερεθισμός διαταράσσει τη λειτουργία των γαστρικών κυττάρων. Αυτή η αποδιοργάνωση επιταχύνει τον κυτταρικό θάνατο και περιορίζει την κυτταρική ανανέωση. Όλα αυτά προάγουν τη φλεγμονώδη κατάσταση.

Αντίθετα, ορισμένες ενώσεις συμμετέχουν στην βακτηριακή και φλεγμονώδη προστασία του στομάχου, αυτά είναι:

• Φλαβονοειδή : αντιπροσωπεύουν μια πολύ διαφορετική κατηγορία πολυφαινολικών ενώσεων στα φυτά. Τα φλαβονοειδή χωρίζονται σε 14 διαφορετικές ομάδες και δεν έχουν όλα τα ίδια οφέλη. Ωστόσο, πολλά φλαβονοειδή είναι γαστροπροστατευτικά, ιδιαίτερα οι προ-ανθοκυανιδίνες. Το τελευταίο περιορίζει τη συμμετοχή τουΕλικοβακτήριο του πυλωρού (HP) στον γαστρικό βλεννογόνο, λόγω ανταγωνισμού. Έτσι, η παρουσία τους διαταράσσει τον πολλαπλασιασμό της HP. Άλλα φλαβονοειδή θα ήταν επίσης ωφέλιμα σε περιπτώσεις γαστρίτιδας, όπως κερκετίνες και ρουτίνες (υποομάδα φλαβονόλης), καθεχίνες (υποομάδα φλαβονόλης) κ.λπ. Γενικά, τα φλαβονοειδή μπορούν να ισχυριστούν ότι καταπολεμούν την ανάπτυξη του HP βλάπτοντας την ανάπτυξή του ή συμβάλλοντας στην σύστημα προστασίας του σώματος (αντιοξειδωτικό, ανοσοποιητικό, αντιφλεγμονώδες, κ.λπ.).

• Αντιοξειδωτικά : Το οξειδωτικό στρες αντιστοιχεί σε μια ανισορροπία μεταξύ οξειδωτικής/αντιοξειδωτικής ισορροπίας προς όφελος της περίσσειας ελεύθερων ριζών. Οι ελεύθερες ρίζες υποβαθμίζουν το γενετικό υλικό των κυττάρων, γεγονός που επιταχύνει τον θάνατό τους. Το οξειδωτικό στρες συμβάλλει στη διατήρηση της φλεγμονώδους κατάστασης. Τα αντιοξειδωτικά θρεπτικά συστατικά εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες ή συμβάλλουν στη λειτουργία των αντιοξειδωτικών ενζύμων. Βρίσκουμε βιταμίνες (Ε, C και B2), ιχνοστοιχεία (χαλκός, σίδηρος, μαγγάνιο, σελήνιο και ψευδάργυρος), φυτοθρεπτικά συστατικά (καροτενοειδή, πολυφαινόλες, τερπένια, ισοκυανικά, φυτικό οξύ κ.λπ.) και κυστεΐνη.

• Ωμέγα 3 : Τα ωμέγα-3 πολυακόρεστα λιπαρά οξέα εμπλέκονται στη διαδικασία επίλυσης της φλεγμονής. Πράγματι, το άλφα-λινολενικό οξύ (ALA), το εικοσαπεντανοϊκό οξύ (EPA) και το εικοσιδυαεξανοϊκό οξύ (DHA) είναι πρόδρομοι παράγοντες των αντιφλεγμονωδών μεταβολιτών (ρεσολβίνες, προστατευτικές, μαρεσίνες, κ.λπ.).

• Κουρκουμίνη : Η κουρκουμίνη είναι μια ενεργή χρωστική ουσία που υπάρχει στον κουρκουμά. Ο αντιφλεγμονώδης ρόλος του είναι ευρέως αναγνωρισμένος: διαταράσσει τη φλεγμονώδη μεταβολική οδό (COX-2, LOX, NF-κB και JAK/STAT), γεγονός που μειώνει την παραγωγή προφλεγμονωδών ενώσεων. Επιπλέον, η κουρκουμίνη πιστεύεται ότι μπλοκάρει την οδό σικιμικού, μια ουσιαστική οδό για την παραγωγή αρωματικών αμινοξέων στα βακτήρια. Αυτή η αλληλεπίδραση είναι δυσμενής για την ανάπτυξη τουΕλικοβακτήριο του πυλωρού. Οι υπολοιποι Οι βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις σημειώνουν επίσης υποσχόμενη αντιμικροβιακή δράση της κουρκουμίνης έναντι του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Παρ 'όλα αυτά, άλλα στοιχείαείναι απαραίτητα για να επιβεβαιωθεί η βακτηριοστατική/βακτηριοκτόνος δύναμη της κουρκουμίνης.

Όταν διαγνωστεί γαστρίτιδα, ο ρόλος της βλεννογόνου μεμβράνης εξασθενεί. Η βλεννογόνος μεμβράνη χρησιμεύει ως στολίδι του στομάχου, δηλαδή το προστατεύει από τα οξέα και τα πεπτικά ένζυμα. Χωρίς αυτό, το στομάχι αυτο-χωνεύεται. Ως εκ τούτου, φαίνεται σημαντικό να μετριάστε την πρόσληψη συστατικών ικανών να τονίσουν τη γαστρική επιθετικότητα, όπως :

• Ζάχαρη, αλάτι και λιπίδια (σε περίσσεια!) : αυτά τα θρεπτικά συστατικά δεν είναι επιβλαβή από μόνο του, είναι η περίσσεια που είναι δυσμενής. Πράγματι, τροφές/γεύματα που είναι πολύ γλυκά, αλμυρά ή πολύ λιπαρά διεγείρουν τη δραστηριότητα του στομάχου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα υπερέκκριση υδροχλωρικού οξέος (HCl) και μεγαλύτερη από την κανονική γαστρική κένωση. Ωστόσο, η προστασία του στομάχου από το υδροχλωρικό οξύ και τα πεπτικά ένζυμα αποτυγχάνει, γεγονός που διατηρεί τη φλεγμονή του βλεννογόνου.

• Το είναιπεπτικά ερεθιστικά (σε περίσσεια!) : ορισμένες ουσίες μπορούν να επιτεθούν στο τοίχωμα του στομάχου, περισσότερο εάν η προστασία του τελευταίου είναι εσφαλμένη. Βρίσκουμε καψαϊκίνη, πιπερίνη, σογκαόλη, μεθυλξανθίνες και όλες τις ουσίες με όξινο pH (λιγότερο από 7). Σε απόλυτους όρους, αυτές οι ουσίες δεν πρέπει να φοβούνται και δεν επιδεινώνουν τη γαστρίτιδα. Μπορούν να διατηρήσουν τη φλεγμονώδη κατάσταση, εάν και μόνο εάν καταναλωθούν σε υπερβολική ποσότητα και με άδειο στομάχι.

Αντίθετα, το φαγητό μπορεί συμβάλλουν στην προστασία του στομάχου, χάρη σε :

• Βλεννώματα : αυτές οι διαλυτές ίνες έχουν την ιδιαιτερότητα να σχηματίζουν μια παχύρρευστη γέλη σε επαφή με το νερό. Στο στομάχι, αυτό το τζελ σχηματίζει ένα προστατευτικό κάλυμμα, έναν επίδεσμο, που κρατά τα απαραίτητα για την πέψη περιεχόμενα (ένζυμα, τροφή, θρεπτικά συστατικά, οξέα κ.λπ.) μακριά από το τοίχωμα του στομάχου. Επιπλέον, δεν διαθέτουμε το ενζυματικό υλικό που είναι απαραίτητο για τη διάσπαση των ινών (συμπεριλαμβανομένου του βλεννογόνου), επομένως είναι μη ευαίσθητες στα γαστρικά ένζυμα. Με άλλα λόγια, οι βλεννογόνοι λειτουργούν ως υποκατάστατο βλεννογόνου κατά την πέψη.

• Διττανθρακικά : διττανθρακικό (HCO₃^-) έχει βασικό pH: γύρω στο 8. Έχει ρυθμιστική ισχύ, δηλαδή εξουδετερώνει το υδροχλωρικό οξύ (HCl) του οποίου το pH είναι γύρω στο 0. Στην πραγματικότητα, η οξύτητα του υδροχλωρικού οξέος προέρχεται από το πρωτόνιο H⁺ (H⁺ +Cl^-). Με τη σύζευξή του με διττανθρακικό (HCO₃^-), παίρνουμε χλώριο (Cl^-), νερό και CO2; τρία συστατικά με ουδέτερο pH. Το διττανθρακικό είναι ένα αντιόξινο που μπορεί να αποδειχθεί απαραίτητο όταν η γαστρική προστασία από την οξύτητα είναι ανεπαρκής, όπως συμβαίνει με τη γαστρίτιδα.

Το αλκοόλ είναι διαβρωτικό. Η παρουσία του ερεθίζει τα πεπτικά κύτταρα, οδηγώντας σε δυσλειτουργία τους. Το αλκοόλ είναι ένας από τους κύριους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη γαστρίτιδας.

Σας προτείνουμε:

• για να περιορίσετε την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών: το πολύ ένα τυπικό ποτό την ημέρα, και όχι κάθε μέρα.

• αποφύγετε την κατανάλωση αλκοόλ εκτός των γευμάτων.

Η κατανάλωση τροφών με όξινο pH (κάτω από 7) μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή του στομάχου. Πράγματι, σε περίσσεια και με άδειο στομάχι, η κατανομή της προστατευτικής βλέννας του στομάχου μπορεί να είναι ατελής, γεγονός που καθιστά ευάλωτο το ήδη εξασθενημένο στομάχι. Για να προστατεύσετε το στομάχι, είναι λοιπόν συνετό να μην καταναλώνετε αυτά τα τρόφιμα μεμονωμένα.

Σας προτείνουμε:

• να μην καταναλώνετε όξινες τροφές με άδειο στομάχι: εσπεριδοειδή, ανανάδες, όξινα μήλα, ντομάτες (και τα παράγωγά τους), άγουρα φρούτα, κόκκινα φρούτα.

• να περιορίσετε τις τροφές με ξύδι: ξύδι, τουρσιά και όλα τα τουρσί λαχανικά κ.λπ.

Σε περίσσεια και με άδειο στομάχι, τα δυνατά μπαχαρικά μπορούν να υποστηρίξουν τη φλεγμονή του γαστρικού βλεννογόνου. Αυτό το αποτέλεσμα προέρχεται από τα «πικάντικα» χημικά συστατικά τους, όπως η καψαϊνη, η πιπερίνη, η (6)-shogaol κ.λπ. Ωστόσο, μια in vitro μελέτη προτείνει ότι η καψαϊνη αναστέλλει (με τρόπο δοσοεξαρτώμενο) την ανάπτυξη τουΕλικοβακτήριο του πυλωρού. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να επιβεβαιωθεί αυτό το όφελος στους ανθρώπους. Ειδικά επειδή η καψαϊκίνη σπάνια καταναλώνεται μόνη της, εκτός γευμάτων. Αυτό μπορεί να εξηγήσει τα αντιφατικά αποτελέσματα μεταξύ των μελετών.

Σας προτείνουμε:

• για να προτιμήσετε τα γλυκά μπαχαρικά: βανίλια, γλυκάνισο, κουρκουμάς, μοσχοκάρυδο, σαφράν, κάρδαμο κ.λπ.

• μειώστε την κατανάλωση ισχυρών μπαχαρικών: πάπρικα, πιπέρι, τσίλι, τζίντζερ, χρένο κ.λπ.

• για να περιορίσετε τα δυνατά καρυκεύματα: μουστάρδα, καυτερές, καπνιστές, ξινές ή όξινες σάλτσες κ.λπ.

Σε περίσσεια, η ζάχαρη διεγείρει την έκκριση υδροχλωρικού οξέος από τα βρεγματικά κύτταρα (κύτταρα εξειδικευμένα στην έκκριση Hcl) και επιβραδύνει τη γαστρική κένωση. Αυτές οι δύο επιδράσεις αυξάνουν την ευπάθεια του στομάχου στην οξύτητα και στο πεπτικό έργο, κάτι που δεν είναι προτιμότερο σε περίπτωση γαστρίτιδας.

Σας προτείνουμε:

• να μην καταναλώνουν ζαχαρούχα προϊόντα εκτός των γευμάτων.

• για μείωση της κατανάλωσης ζαχαροπλαστικής (καραμέλες, σοκολάτες, πάστες φρούτων κ.λπ.) και ζαχαρούχων ποτών.

Σε περίσσεια, τα αλμυρά τρόφιμα προάγουν την υπερέκκριση υδροχλωρικού οξέος και την αργή γαστρική κένωση. Πράγματι, μια υψηλή συγκέντρωση νατρίου στο χυμό (περιεχόμενα του στομάχου) απαιτεί μεγαλύτερη γαστρική εργασία για να προσπαθήσουμε να εξισορροπήσουμε ξανά τις συγκεντρώσεις νατρίου. Ως εκ τούτου, είναι προτιμότερο να εξαπλωθεί η πρόσληψη νατρίου κατά τη διάρκεια της ημέρας για να υποστηριχθεί η αποκατάσταση του στομάχου.

Σας προτείνουμε:

• να περιορίσετε τις τροφές πλούσιες σε αλάτι: αποξηραμένα φύκια, καρυκεύματα (ελιές σε άλμη, αλμυρή σάλτσα σόγιας, τουρσιά), κύβος ζωμού κ.λπ.

• να μην αλατίζεις τις παρασκευές σου.

• περιορίστε τον εαυτό σας σε μία μερίδα τυριού την ημέρα (30 g).

• να καταναλώνουν το πολύ 50 γραμμάρια αλλαντικών την εβδομάδα.

• να καταναλώνετε το πολύ μία μπαγκέτα την ημέρα.

• αποφύγετε έτοιμα γεύματα, βιομηχανικά παρασκευάσματα και κονσερβοποιημένα τρόφιμα.

• για να ευνοήσει το μαλακό βούτυρο.

• να επιλέξουν τη μαγειρική στο σπίτι.

• να χρησιμοποιείτε μπαχαρικά, αρωματικά βότανα και υποκατάστατα αλατιού (αλάτι καλίου, γκομάσιο κ.λπ.).

Το λίπος αυξάνει τη γαστρική εργασία. Πράγματι, η διέλευση του χυμού προς το δωδεκαδάκτυλο εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Αυτοί οι παράγοντες εξαρτώνται από τη διαπερατότητα του πυλωρού (άνοιγμα μεταξύ του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου) που περιλαμβάνει τη συγκέντρωση λιπιδίων στο χυμό. Όσο πιο λιπαρό είναι ένα γεύμα, τόσο περισσότερο θα διαρκέσει η γαστρική κένωση. Έτσι, τα τρόφιμα που είναι πολύ λιπαρά επιβραδύνουν τη γαστρική κένωση αυξάνοντας το έργο του στομάχου. Επιπλέον, προάγουν την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι: παράγοντας ευνοϊκός για τον ερεθισμό του ήδη ευάλωτου στομάχου (φλεγμονή του βλεννογόνου).

Σας προτείνουμε:

• για τον περιορισμό των πλουσιότερων σε λιπαρά τυριά: Μποφόρ, Κομτέ, Παρμεζάνα, Ossau Iraty, Gruyère, τσένταρ κ.λπ.

• περιορίστε τις σάλτσες και τα τηγανητά.

• καταναλώστε το πολύ 50 γραμμάρια αλλαντικών την εβδομάδα: ριγέτες, ξηρά λουκάνικα, πατέ, λουκάνικα κ.λπ.

• Αποφύγετε την υπερβολική κατανάλωση βουτύρου (μέγιστο 20 γραμμάρια την ημέρα), κρεμ φρέιτς (μέγιστο 60 γρ. κρέμα με 30% λιπαρά ή 120 γρ. κρέμα φρεϊτς με 15% λιπαρά την ημέρα) και μαργαρίνη (μέγιστο 20 γρ. την ημέρα). .

• να καταναλώνετε το πολύ ένα κρέας σε σάλτσα την εβδομάδα: pot au feu, μπλανκέ μοσχαρίσιο κρέας, παπιέτες, βοδινό bourguignon κ.λπ.

Ο καφές, το τσάι και η σοκολάτα περιέχουν μεθυλξανθίνες (καφεΐνη ή θεΐνη, θεοφυλλίνη και θεοβρωμίνη) οι οποίες, σε περίσσεια, είναι ερεθιστικές ουσίες για το γαστρικό επιθήλιο. Επιπλέον, ο καφές διεγείρει την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος, το οποίο υποστηρίζει την ερεθιστική του δύναμη.

Σας προτείνουμε 

• για να περιορίσετε τα ποτά τσαγιού και καφέ: δύο φλιτζάνια το πολύ την ημέρα, όχι με άδειο στομάχι.

• Αποφύγετε την υπερβολική κατανάλωση τροφών που παράγουν καφεΐνη (μαύρη σοκολάτα, ενεργειακά ποτά, σκόνη guarana, σόδα με βάση την κόλα κ.λπ.).

Εκεί γλυκόριζα εμφανίζεται ως η τροφή της πρώτης προσοχής στη γαστρίτιδα. Πράγματι, μια επιστημονική μελέτη που διεξήχθη in vitro δείχνει ότι οι ισοφλαβάνες (glabridin και glabrene) που βρίσκονται στη γλυκόριζα αναστέλλουν την ανάπτυξη τουΕλικοβακτήριο του πυλωρού. Επιπλέον, μια άλλη μελέτη δείχνει ότι οι σαπωνίνες (γλυκυρριζικό οξύ) έχουν βακτηριοκτόνο δράση. Οι ισοφλαβάνες και οι σαπωνίνες είναι υποομάδες φλαβονοειδών. Με άλλα λόγια, η γλυκόριζα συμβάλλει στη βακτηριακή προστασία.

Το μεγάλο δυνατό σημείο Η γλυκόριζα προέρχεται από τον πλούτο της σε βλέννα. Συμβάλλει λοιπόν και στην προστασία του στομάχου σχηματίζοντας ένα προστατευτικό στρώμα. Τέλος, η γλυκόριζα θα συμμετείχε στην πέψη, η οποία θα διευκόλυνε τη γαστρική εργασία.

Προσοχή : άτομα που πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση θα πρέπει να αποφεύγουν την υπερβολική κατανάλωση γλυκόριζας, λόγω της υπερτασικής ισχύος ενός απογλυκυρριζωμένου εκχυλίσματος.

Σας προτείνουμε να καταναλώνετε τουλάχιστον ένα τσάι από βότανα με βάση τη γλυκόριζα την ημέρα.

Τα βατόμουρα και τα κράνμπερι έχουν προανθοκυανιδίνες. Αυτός ο συγκεκριμένος τύπος φλαβονοειδών θα ήταν αποτελεσματικός στην αναστολή της προσκόλλησης του HP στο τοίχωμα του στομάχου. Τα βακτήρια είναι πιο πιθανό να εξαλειφθούν φυσικά όταν αδειάσει το στομάχι.

Σκεφτείτε ότι αυτά δεν είναι θαυματουργά προϊόντα! Δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι εξαλείφουν μια μόλυνση μόνοι τους. Ελικοβακτήριο του πυλωρού. Μπορούν απλώς να ισχυριστούν ότι συμβάλλουν στην προληπτική προστασία και στην επανεμφάνιση της μόλυνσης.

Σας προτείνουμε:

• δύο τυποποιημένα ποτήρια χυμού cranberry (αν είναι δυνατόν βιολογικό), κάθε μέρα, για δύο μήνες (ποσότητες που παρατηρούνται σε διαφορετικά πρωτόκολλα επιστημονικής μελέτης).

• να τρώτε τακτικά φρέσκα βατόμουρα και κράνμπερι.

• να καταναλώσετε 25 γρ αποξηραμένα κράνμπερι ή αποξηραμένα βατόμουρα ανά μέρα.

Ο κουρκούμη αναγνωρίζεται για το δραστικό συστατικό του: κουρκουμίνη. Η κουρκουμίνη είναι ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες. Ο κουρκουμάς μπορεί επομένως να ισχυριστεί ότι συμμετέχει στην επίλυση της φλεγμονής του στομάχου. Επιπλέον, μια μελέτη παρατηρεί μια επίθεση στην ανάπτυξη τουΕλικοβακτήριο του πυλωρού παρουσία κουρκουμίνης, η οποία θα ωφελούσε την επίλυση της λοίμωξης.

Σας προτείνουμε:

• να πασπαλίζετε τακτικά με κουρκουμά τις παρασκευές σας, στο τέλος του μαγειρέματος.

• να καταναλώνετε golden milk (ή golden latte), μία ή δύο φορές την εβδομάδα.

Οι σκόνες του Ψύλλιο και του Konjac είναι πλούσια σε διαλυτές βλεννώδεις ίνες. Μάλιστα ανά μερίδα βρίσκουμε αντίστοιχα 12,6 g και 1,8 g διαλυτών φυτικών ινών. Αυτές οι διαλυτές ίνες σχηματίζουν ένα πήκτωμα σε επαφή με το νερό. Στο στομάχι, αυτό το τζελ σχηματίζει έναν προστατευτικό επίδεσμο.

Προσοχή, το psyllium και το konjac δεν πρέπει να καταναλώνονται καθημερινά. Αυτές οι σκόνες προκαλούν δυσαπορρόφηση, η οποία μπορεί να επιδεινώσει τις διατροφικές ελλείψεις που υπάρχουν ήδη κατά τη διάρκεια της γαστρίτιδας (η γαστρίτιδα είναι παθολογίες με υψηλό κίνδυνο διατροφικής ανεπάρκειας).  

Σας προτείνουμε εμπλουτίστε τη διατροφή σας με Psyllium ή Konjac, 2 έως 3 φορές την εβδομάδα.

Τροφές πλούσιες σε διττανθρακικά εξουδετερώνουν το οξύ του στομάχου. Αυτό το αποτέλεσμα βοηθά στην προστασία του στομάχου από την οξύτητα. Φυσιολογικά, το στομάχι είναι ικανό να αυτοπροστατεύεται, αλλά κατά τη διάρκεια της γαστρίτιδας, ο βλεννογόνος δυσκολεύεται να εκπληρώσει τον προστατευτικό του ρόλο.

Προσοχή: τα διττανθρακικά νερά είναι επίσης πλούσια σε νάτριο. Η αντιόξινη δράση που προστίθεται στη σημαντική πρόσληψη νατρίου διαταράσσει το φυσικό pH του στομάχου μακροπρόθεσμα. Τα διττανθρακικά νερά δεν πρέπει να λαμβάνονται συστηματικά.

Σας προτείνουμε να καταναλώνουν περιστασιακά διττανθρακικό νερό. Τα πιο πλούσια σε διττανθρακικά νερά είναι: St Yorre, Vichy Celestins, Arvie, Rozana, Badoit και Quézac.

Ο λιναρόσπορος και το σπόρους chia παρουσιάζουν ενδιαφέρον σε περιπτώσεις γαστρίτιδας για τρεις λόγους. Πρώτα απ 'όλα, είναι πλούσια σε άλφα-λινολενικό οξύ (ωμέγα-3), με 2,5 g και 2,7 g άλφα-λινολενικού οξέος αντίστοιχα για μια μερίδα σπόρου (15 g). Επιπλέον, είναι πλούσια σε βλέννα (διαλυτές ίνες): όταν έρθουν σε επαφή με ένα υγρό, διογκώνονται. Τέλος, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα αντιοξειδωτικών μικροθρεπτικών συστατικών: χαλκός, μαγγάνιο, ψευδάργυρος κ.λπ.

Σας προτείνουμε καταναλώστε 15 g αλεσμένους σπόρους λιναριού ή σπόρους chia την ημέρα.

Τα λιπαρά ψάρια είναι από τα πιο πλούσια σε ωμέγα-3 τρόφιμα: άλφα-λινολενικό οξύ (ALA), EPA και DHA. Αυτές είναι οι κύριες πηγές μας EPA και DHA. Για 100 g λιπαρών ψαριών, υπάρχουν κατά μέσο όρο 0,2 g ALA και 2,5 g EPA και DHA σε 100 g.

Τα λιπαρά ψάρια είναι επίσης γεμάτα αντιοξειδωτικά: βιταμίνη Ε, σίδηρο, χαλκό, μαγγάνιο, ψευδάργυρο κ.λπ.

Σας προτείνουμε να συνθέσετε δύο γεύματα με βάση τα λιπαρά ψάρια την εβδομάδα: σαρδέλες, σκουμπρί, τόνος, σολομός, πέστροφα, ρέγγα κ.λπ.

Οι ξηροί καρποί και τα φυτικά έλαια συμβάλλουν στην επανισορροπία την αναλογία ωμέγα-3/ωμέγα-6 από την ενδιαφέρουσα παρουσία του άλφα-λινολενικού οξέος (ωμέγα-3), ενός αντιφλεγμονώδους. Επίσης, είναι φορείς της βιταμίνης Ε, ενός ισχυρού αντιοξειδωτικού. Για τους ξηρούς καρπούς βρίσκουμε και άλλα αντιοξειδωτικά ιχνοστοιχεία, όπως ψευδάργυρο ή χαλκό.

Σας προτείνουμε:

• να καταναλώνετε 15 γραμμάρια ξηρών καρπών την ημέρα. Οι πυρήνες των καρυδιών είναι οι πιο πλούσιοι ξηροί καρποί σε ωμέγα-3.

• να καταναλώνετε καθημερινά τρεις κουταλιές της σούπας φυτικό έλαιο πλούσιο σε ωμά ωμέγα-3. Τα φυτικά έλαια πλούσια σε ωμέγα-3 είναι το λιναρόσπορο, το έλαιο chia, το σογιέλαιο, το κραμβέλαιο ακόμα και το έλαιο κάνναβης. 

• Εξασφάλιση καλής υγιεινής των τροφίμων : Η γαστρίτιδα προκαλείται σε μεγάλο βαθμό από βακτηριακή λοίμωξη. Μεταδίδεται από το στόμα, μέσω μολυσμένων τροφίμων ή μολυσμένου νερού. Επομένως, θυμηθείτε να πλένετε καλά τα φυτά σας πριν τα καταναλώσετε.

• Προτιμήστε το απαλό μαγείρεμα: πολλά μικροθρεπτικά συστατικά αποδομούνται κατά το μαγείρεμα (βιταμίνες, σαπωνίνες, ωμέγα-3, ορισμένα φλαβονοειδή). Για να επωφεληθείτε από τα πλεονεκτήματά τους, προτιμήστε το σύντομο μαγείρεμα (ατμός, wok, en papillote) και, πιθανώς, επιλέξτε την ωμή κατανάλωση.

• Χωρίστε τα γεύματά σας και αποφύγετε τα πολύ μεγάλα γεύματα : το στομάχι αντιστοιχεί σε ένα σημαντικό στάδιο της πέψης. Ωστόσο, η πέψη είναι εξασθενημένη σε περιπτώσεις γαστρίτιδας (οι διατροφικές ελλείψεις είναι πιο επαναλαμβανόμενες), φαίνεται σημαντικό να μην υπερφορτώνεται. Επομένως, είναι προτιμότερο να επιλέγετε πολλά μικρά, ισορροπημένα γεύματα για να διευκολύνετε την ανάρρωσή σας και να προωθήσετε την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών.

• Επιλέξτε μια θεραπείαπράσινος πηλός : Η πράσινη άργιλος γραμμώνει το στομάχι και δρα ως φυσικός γαστρικός επίδεσμος. Ως αποτέλεσμα, συμβάλλει στην προστασία του στομάχου. Από το στόμα, καταπιείτε ένα ποτήρι αργίλου νερού (υπερκείμενο από το μείγμα πράσινης αργίλου σε ένα ποτήρι νερό μετά από μερικές ώρες διάλειμμα), πριν από τα γεύματα. Η θεραπεία διαρκεί το πολύ τρεις εβδομάδες. Εάν παίρνετε φάρμακα, ζητήστε ιατρική συμβουλή πριν από τη χρήση.

• Προσοχή στις θερμοκρασίες των τροφίμων : το στομάχι είναι ήδη ευαίσθητο, συνιστάται η αποφυγή τροφών και υγρών που είναι πολύ ζεστά ή πολύ κρύα. Η θερμοκρασία του γεύματος επηρεάζει επίσης την ανάκτηση του γαστρικού βλεννογόνου.

• Περιορίστε ή ακόμα και σταματήστε το κάπνισμα: ο καπνός είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη γαστρίτιδας.

• Βελτιώστε τη διαχείριση του άγχους: Το άγχος μπορεί να διεγείρει την έκκριση οξέος του στομάχου, ευνοώντας την εμφάνιση γαστρίτιδας. Επιπλέον, το άγχος προάγει την ευαλωτότητα στις λοιμώξεις. Ελικοβακτήριο του πυλωρού. Όταν η γαστρίτιδα ενθαρρύνεται από επεισόδια στρες, τότε μιλάμε για νευρική γαστρίτιδα. Διαφορετικές τεχνικές μπορεί να είναι χρήσιμες για την αντιμετώπιση του άγχους: διαλογισμός, σοφολογία, γιόγκα, σωματική δραστηριότητα, οσφρητική θεραπεία, καρδιακή συνοχή κ.λπ.

• Αποφύγετε όλες τις αυτοθεραπεία : αυτό φαίνεται προφανές, αλλά θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι κανένα φάρμακο δεν είναι ακίνδυνο. Για τη γαστρίτιδα, η λήψη ενός αντιόξινου (αναστολέας αντλίας πρωτονίων (PPI)) ωφελεί την ανάπτυξηΕλικοβακτήριο του πυλωρού. Επικοινωνήστε με έναν επαγγελματία υγείας πριν πάρετε οποιοδήποτε φάρμακο.