Δηλητήριο μέλισσας: αρετές ενός δηλητηρίου

Η θεραπεία με δηλητήριο μέλισσας δεν αναγνωρίζεται ως επίσημο φάρμακο παρά την αποτελεσματικότητά της. Σε αυτή τη θεραπεία, ο ιατρός (συχνά ένας εξειδικευμένος φυσιοθεραπευτής) θα τοποθετήσει αρκετές μέλισσες στην περιοχή που θα θεραπευθεί. Κάθε τσίμπημα στη συνέχεια εγχέεται 0,1 έως 0,5 mg δηλητηρίου ή απιτοξίνης. Ο αριθμός των ενέσεων (η δοσολογία) κυμαίνεται από 2 έως περίπου τριάντα ανά συνεδρία ενώ η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να είναι από μία μόνο συνεδρία έως πολύ μεγαλύτερη περίοδο, με ρυθμό 2 συνεδρίες την εβδομάδα. Σημειώστε εδώ ότι η θανατηφόρα δόση δηλητηρίου είναι κατά μέσο όρο περίπου είκοσι τσιμπήματα ανά κιλό βάρους για έναν ενήλικα ή περίπου 1.300 τσιμπήματα για ένα άτομο βάρους 65 κιλών, επομένως υπάρχει μικρός θανατηφόρος κίνδυνος για το άτομο. Ωστόσο, ο καθένας έχει διαφορετική ευαισθησία στο δηλητήριο της μέλισσας: το τσίμπημα μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένη τοπική αντίδραση στο 10% των ατόμων, που διαρκεί έως και 24-48 ώρες, και στο 1% των περιπτώσεων μπορεί να υπάρξει μια γενικευμένη αλλά ήπια αντίδραση. Έχουν αναφερθεί ορισμένες περιπτώσεις σοβαρών αντιδράσεων, σε υπερευαίσθητα άτομα, που συνδέονται με αναφυλακτικό σοκ (δηλαδή βίαιη αλλεργική αντίδραση) και αυτός είναι ο λόγος που αυτή η θεραπεία πρέπει να εξαιρετικά ελεγχόμενη και εξασκούμενη από έμπειρο θεραπευτή.

Επιπλέον, για καλύτερη αποτελεσματικότητα, οι ενέσεις γίνονται γενικά στα σημεία βελονισμού και μιλάμε γιαμελισσοπαρακέντηση. Ωστόσο, αν έχετε διαβάσει προσεκτικά αυτόν τον οδηγό, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι όταν η μέλισσα τσιμπάει, αφήνει την κοιλιά της εκεί και πεθαίνει. Αυτή η μέθοδος ήταν λοιπόν λίγο βάρβαρη και θυσιαστική, τόσο που για να αποφευχθεί αυτό το μοιραίο αποτέλεσμα, αναπτύχθηκαν τεχνικές για την ανάκτηση του δηλητηρίου από τις ζωντανές μέλισσες, χωρίς να τις σκοτώσουν. Στη συνέχεια το δηλητήριο τοποθετείται σε σύριγγες που θα χρησιμοποιήσει ο θεραπευτής, αλλά δυστυχώς χάνει κάποιες από τις ιδιότητές του με αυτόν τον τρόπο.

Η σύνθεση του δηλητηρίου της μέλισσας ποικίλλει ανάλογα με τη φυλή, την ηλικία και την τροφή της μέλισσας. Αποτελείται από 85% νερό, και τα υπόλοιπα αποτελούνται από:

• απο μελιτίνη (50% του ξηρού βάρους): είναι ένα πεπτίδιο εν μέρει υπεύθυνο για τον πόνο που συνδέεται με το τσίμπημα
• απο ένζυμα (φωσφατάσες και υαλουρονιδάσες) (15% ξηρό βάρος του δηλητηρίου): πρόκειται για ισχυρά αλλεργιογόνα των οποίων η δράση ενισχύεται από τη μελιτίνη, προκαλώντας τον πόνο αλλά και τα οφέλη του δηλητηρίου
• απο αμινοξέα (11 à 15 %)
• απο υδατάνθρακες (1 à 2 %)
• απο'απαμίνη (2,5 έως 3%): είναι νευροτοξικό του κεντρικού νευρικού συστήματος, επίσης αντιφλεγμονώδες
• απο'αδολαπίνη (1%), αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό
• απο φωσφολιπίδια και καθεκολαμίνες

Για να κατανοήσουμε τις ιδιότητες του δηλητηρίου της μέλισσας, πρέπει πρώτα να δούμε την αντίδραση του οργανισμού σε περίπτωση τσιμπήματος: σε αυτή την κατάσταση, η αντίδραση μπορεί να κυμαίνεται από απλό πόνο, θερμότητα, ερυθρότητα και οίδημα αναφυλακτικό σοκ, μια πολύ ισχυρή αλλεργική αντίδραση που απαιτεί επείγουσα θεραπεία.

Στη μελισσοθεραπεία, το δηλητήριο της μέλισσας εγχέεται εθελοντικά στην περιοχή που πρόκειται να αντιμετωπιστεί, αναζητώντας τη δράση του αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό, ιδιαίτερα για τη θεραπεία των ρευματισμών. Αυτό το αποτέλεσμα διαρκεί στο χρόνο και ανάλογο με την ποσότητα του δηλητηρίου που εγχέεται. Για να το θέσω απλά, το μελιτίνη θα ήταν ένα αντιφλεγμονώδες 100 φορές πιο ισχυρό από την υδροκορτιζόνη και, σε συνδυασμό με άλλα μόρια δηλητηρίου, προκαλεί παγκόσμια αντιφλεγμονώδη δράση και είναι περισσότερο από αποτελεσματικό στη θεραπεία των αρθρώσεων. Επιπλέον, το δηλητήριο είναι επίσης καρδιοτονωτικό, ανοσοδιεγερτικό και αντιπηκτικό!

Κλασικά, το δηλητήριο της μέλισσας χρησιμοποιείται για τη θεραπεία πόνος στις αρθρώσεις σχετίζεται με αρθρίτιδα, τενοντίτιδα, ρευματισμούς, νευρίτιδα, νευραλγίες και γενικά με όλους τους πόνους φλεγμονώδους προέλευσης.

Επιπλέον, πιο πρόσφατα, πολύ σε βάθος μελέτες έχουν δείξει το όφελος του δηλητηρίου της μέλισσας για τη θεραπεία πολλαπλή σκλήρυνση, μια αυτοάνοση διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος που χαρακτηρίζεται από αλλοιωτικές πλάκες και νευρικές διαταραχές. Η αποτελεσματικότητά του σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται αξιοσημείωτη και πολλά υποσχόμενη, αλλά παραμένει πολύ αμφιλεγόμενη...

Προσοχή Ωστόσο, αυτή η θεραπεία μπορεί να είναι επικίνδυνη και τα άτομα με αλλεργίες είναι πολύ ευαίσθητα. Επιλέξτε τον θεραπευτή σας με σύνεση! Κάποιος που δεν σας προτείνει να κάνετε τεστ αλλεργίας πριν ξεκινήσετε τη θεραπεία και που δεν έχει αδρεναλίνη (το άμεσο αντίδοτο σε περίπτωση αναφυλακτικού σοκ) στο ιατρείο του δεν φαίνεται πολύ σοβαρός...