Το οξειδωτικό στρες αντιστοιχεί σε επίθεση στα κύτταρα του οργανισμού μας από είδη που αντιδρούν στο οξυγόνο όπως οι ελεύθερες ρίζες. Ο τρόπος ζωής, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες και η διατροφή είναι οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για την έκθεση στο οξειδωτικό στρες. Το τελευταίο εμπλέκεται σε πολυάριθμες ασθένειες (καρκίνοι, καρδιαγγειακές παθήσεις, νευροεκφυλιστικές παθήσεις κ.λπ.) και στην επιτάχυνση των φαινομένων γήρανσης. Ευτυχώς, οι ουσίες είναι σε θέση να καταπολεμήσουν το οξειδωτικό στρες: τα αντιοξειδωτικά. Αυτά είναι κυρίως μικροθρεπτικά συστατικά όπως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία ή φυτοθρεπτικά συστατικά που βρίσκονται ευρέως στη διατροφή μας.
Το οξειδωτικό στρες, που ονομάζεται επίσης οξειδωτικό στρες, αντιστοιχεί σε ένα είδοςεπίθεση στα κύτταρα μας από αντιδραστικά είδη οξυγόνου (ERO ή ROS στα αγγλικά για αντιδραστικά είδη οξυγόνου). Αυτά τα χημικά είδη είναι παράγωγα του οξυγόνου μέρος των οποίων αποτελούν οι ελεύθερες ρίζες. Η παραγωγή αυτών των ROS είναι φυσιολογική για πολλούς οργανισμούς. Η φύση είναι τόσο καλά σχεδιασμένη που ο καθένας μας έχει φυσικά όπλα για να καταπολεμήσει τα ROS, τα αντιοξειδωτικά ένζυμα αλλά και άλλες ουσίες όπως η γλουταθειόνη, το ουρικό οξύ και η φερριτίνη. Ωστόσο, Εάν τα ROS είναι σε περίσσεια, το σώμα υπερφορτώνεται: μιλάμε για οξειδωτικό στρες.
Διάφοροι παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε μια κατάσταση οξειδωτικού στρες:
Σε καταστάσεις οξειδωτικού στρες, τα ROS επιτίθενται στα κύτταρα, το DNA που περιέχουν, τις πρωτεΐνες, τις κυτταρικές μεμβράνες κ.λπ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα φλεγμονώδη προβλήματα, επιτάχυνση της γήρανσης αλλά και μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων, καρκίνου ή νευροεκφυλιστικών παθολογιών για παράδειγμα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό να αντλούμε αντιοξειδωτικά από τη φύση και τα τρόφιμα ιδιαίτερα για να βοηθήσουμε το σώμα μας να καταπολεμήσει τα ROS. ιδιαίτερα για όσους επηρεάζονται από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου.
Τα αντιοξειδωτικά θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο κατά του οξειδωτικού στρες αφού θα το κάνουν εξουδετερώνουν τα ROS συμπεριλαμβανομένων των ελεύθερων ριζών. Κάθε αντιοξειδωτικό έχει έναν καλά καθορισμένο ρόλο που μπορεί να δράσει ενάντια σε ορισμένες ασθένειες και να περιορίσει την πρόωρη γήρανση.
Οι κύριες δράσεις που δίνονται στα αντιοξειδωτικά είναι:
Τα αντιοξειδωτικά είναι μόρια που θα αποτρέψουν τις επιβλαβείς αλυσιδωτές αντιδράσεις που προκαλούνται από το ROS, έτσι είναι φυσικές ασπίδες για τον οργανισμό. Βρίσκονται στα περισσότερα φυτά, ιδιαίτερα στα φρούτα και στα λαχανικά. Φυσιολογικό αφού οι ίδιοι έπρεπε να προσαρμοστούν στις επιθέσεις της φύσης (UV, ρύπανση κ.λπ.) αναπτύσσοντας βαρείς αμυντικούς μηχανισμούς.
Τα φυσικά αντιοξειδωτικά είναι κυρίως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία ή πολυφαινόλες, μεταξύ των οποίων διακρίνουμε:
βιταμίνη C: Βοηθά στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών στο πλάσμα του αίματος και στο εσωτερικό των κυττάρων. Βοηθά επίσης στην αναγέννηση της βιταμίνης Ε. Βρίσκεται κυρίως στα λαχανικά.
βιταμίνη Ε: συγκεντρώνει δύο οικογένειες ενώσεων, τις τοκοφερόλες και τις τοκοτριενόλες. Η άλφα-τοκοφερόλη είναι η πιο κοινή μορφή στη φύση, είναι ένα λιποδιαλυτό αντιοξειδωτικό που περιορίζει τις αντιδράσεις οξείδωσης των λιπαρών ουσιών στο σώμα. Βρίσκεται κυρίως σε φυτικά έλαια, ελαιούχους σπόρους ή ορισμένα φρούτα όπως το αβοκάντο.
καροτενοειδή: Μία από τις πιο γνωστές ουσίες στην οικογένεια των καροτενοειδών είναι το β-καροτένιο. Είναι πρόδρομος της βιταμίνης Α, δηλαδή θα μετατραπεί σε βιταμίνη Α από το συκώτι. Λειτουργώντας ως αντιοξειδωτικό, βρίσκεται κυρίως σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης αλλά και στα αυγά και το βούτυρο.
πολυφαινόλες: Οι πολυφαινόλες αποτελούν μια οικογένεια υδατοδιαλυτών μορίων όπως τα φλαβονοειδή, οι ανθοκυανίνες και οι τανίνες για παράδειγμα. Πρόκειται για φυσικά αντιοξειδωτικά που βρίσκονται κυρίως στα τρόφιμα μας και τα οποία θα δράσουν στις ελεύθερες ρίζες.
σελήνιο και ψευδάργυρος: αυτά τα ιχνοστοιχεία είναι συστατικά αντιοξειδωτικών ενζύμων, επομένως είναι απαραίτητα για την καλή λειτουργία του αντιοξειδωτικού αμυντικού συστήματος.
Δεν υπάρχει επίσημη σύσταση σχετικά με τα αντιοξειδωτικά, ωστόσο καλό είναι να τα καταναλώνετε τακτικά μέσω της τροφής. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να έχετε μια πλούσια και διαφοροποιημένη διατροφή. Μεταξύ των διαφορετικών κατηγοριών τροφίμων, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα φρούτα και τα λαχανικά είναι τα πιο πλούσια!
Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν την ποιότητα ενός τροφίμου και την περιεκτικότητά του σε μικροθρεπτικά συστατικά. Έτσι, για να διατηρήσετε τη μέγιστη ποσότητα βιταμινών και μετάλλων, είναι προτιμότερο να αποφεύγετε την υποβολή των τροφίμων σε διάφορες θεραπείες. Ωστόσο, εάν ορισμένα θρεπτικά συστατικά είναι ευαίσθητα στη θερμότητα, όπως η βιταμίνη C για παράδειγμα, άλλα είναι πολύ λιγότερο. Μάλιστα, ορισμένα λαχανικά όπως οι αγκινάρες, οι ντομάτες ή ορισμένα αρωματικά βότανα βλέπουν την αντιοξειδωτική τους ικανότητα να αυξάνεται μετά το μαγείρεμα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα αποξηραμένα φρούτα όπως τα cranberries, τα physalis ή ακόμα και τα goji berries, τα οποία βλέπουν τη συγκέντρωση θρεπτικών συστατικών να διπλασιάζεται μετά την ξήρανση.
Μερικά παραδείγματα υπερτροφών πλούσιων σε αντιοξειδωτικές ενώσεις:
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για τον προσδιορισμό της αντιοξειδωτικής δύναμης των τροφίμων και κατά συνέπεια την ταξινόμηση τους ανάλογα με την αποτελεσματικότητά τους. Μία από τις πιο γνωστές μεθόδους είναι Μέτρηση δείκτη ORAC (Oxygen Radical Absorbance Capacity), που αντιστοιχεί στην ικανότητα απορρόφησης των ριζών οξυγόνου. Θα μετρήσει έτσι την ικανότητα των τροφίμων να εξαλείφουν τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου. Το ORAC υπολογίζεται χρησιμοποιώντας έναν φθορίζοντα ανιχνευτή που οξειδώνεται υπό την επίδραση ελεύθερων ριζών. Θα παρατηρήσουμε έτσι τη δράση ενός αντιοξειδωτικού από τον φθορισμό και θα συγκρίνουμε τα αποτελέσματα που λαμβάνονται με δεδομένα αναφοράς.
Ο δείκτης ORAC ορίζεται ως εξής:
Υπάρχουν και άλλα τεστ όπως αυτό του Folin-Ciocalteu, που καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό της ποσότητας των ολικών πολυφαινολών. Αυτή είναι μια φασματοφωτομετρική δοκιμασία όπου οι πολυφαινόλες αντιδρούν με το αντιδραστήριο Folin-Ciocalteu. Ωστόσο, αυτή η δοκιμή δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη, επειδή άλλες ενώσεις μπορεί επίσης να αντιδράσουν σε αυτό το αντιδραστήριο, επομένως μπορεί να υπάρξει υπερεκτίμηση των φαινολικών ενώσεων. Ο Δοκιμή FRAP καθιστά επίσης δυνατή τη μέτρηση της αντιοξειδωτικής ισχύος ενός τροφίμου προσδιορίζοντας την ικανότητά τους να μειώνουν τα ιόντα σιδήρου (Fe3+) σε ιόντα σιδήρου (Fe2+).
Τα αντιοξειδωτικά δεν υπάρχουν μόνο στο φαγητό μας, μπορούμε να τα βρούμε και στα καλλυντικά μας! Στα καλλυντικά, τα αντιοξειδωτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για δύο λόγους:
στο βαθμό που συντηρητικά, για την προστασία της σύνθεσης από την οξείδωση και το τάγγισμα των λιπαρών ουσιών
όπως και'περιουσιακά στοιχεία, για την προστασία του δέρματος από τις ελεύθερες ρίζες και την καταπολέμηση των παραγόντων της πρόωρης γήρανσης του δέρματος
Τα αντιοξειδωτικά στα καλλυντικά μπορεί να είναι φυτικής προέλευσης, συνθετικά ή ακόμα και από βιοτεχνολογία. Βρίσκουμε συγκεκριμένα βιταμίνες όπως βιταμίνη Α, C ή Ε, καροτενοειδή, πολυφαινόλες, στερόλες, σκουαλένιο ακόμα και γαλλικό οξύ. Μπορούμε επίσης να βρούμε φυτικά εκχυλίσματα όπως άνθος δεντρολίβανου ή εκχυλίσματα από ζύμωση φυτών όπως σπιρουλίνα. Πολλές από αυτές τις αντιοξειδωτικές ενώσεις βρίσκονται ιδιαίτερα σε φυτικά έλαια, που τους προσδίδει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, ιδανικές για την καταπολέμηση της γήρανσης του δέρματος σε περιπτώσεις ώριμης επιδερμίδας και για την πρόληψη των ρυτίδων.
Περισσότερες λεπτομέρειες : συντηρητικά στα καλλυντικά
Μερικά παραδείγματα φυτικών ελαίων πλούσιων σε αντιοξειδωτικές ενώσεις:
Μέσος βαθμός: 4.6 ( 261 ψήφοι)
Δημοσίευση: Pincemail, J., Bonjean, K., Cayeux, K., & Defraigne, J.-O. (2002). Φυσιολογικοί μηχανισμοί αντιοξειδωτικής άμυνας. Clinical Nutrition and Metabolism, 16(4), 233-239. doi:10.1016/s0985-0562(02)00166-8
Δημοσίευση: Padayatty, SJ, Katz, A., Wang, Y., Eck, P., Kwon, O., Lee, J.-H., … Levine, M. (2003). Η βιταμίνη C ως αντιοξειδωτικό: Αξιολόγηση του ρόλου της στην πρόληψη ασθενειών. Journal of the American College of Nutrition, 22(1), 18–35. doi:10.1080/07315724.2003.10719272
Δημοσίευση: Pandey, KB, & Rizvi, SI (2009). Οι φυτικές πολυφαινόλες ως διαιτητικά αντιοξειδωτικά στην ανθρώπινη υγεία και ασθένειες. Oxidative Medicine and Cellular Longevity, 2(5), 270-278. doi:10.4161/oxim.2.5.9498
Δημοσίευση: Paiva, S.A.R., & Russell, R.M. β-καροτένιο και άλλα καροτενοειδή ως αντιοξειδωτικά. Journal of the American College of Nutrition, 18(5), 426–433. doi:10.1080/07315724.1999.10718880
Δημοσίευση: Tinggi, U. (2008). Σελήνιο: ο ρόλος του ως αντιοξειδωτικό στην ανθρώπινη υγεία. Environmental Health and Preventive Medicine, 13(2), 102–108. doi:10.1007/s12199-007-0019-4
Δημοσίευση: Powell, S.R. (2000). Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του ψευδαργύρου. The Journal of Nutrition, 130(5), 1447S–1454S. doi:10.1093/jn/130.5.1447s
Δημοσίευση: Traber, M.G., & Atkinson, J. (2007). Βιταμίνη Ε, αντιοξειδωτική και τίποτα παραπάνω. Free Radical Biology and Medicine, 43(1), 4–15. doi: 10.1016/j.freeradbiomed.2007.03.024
Δουλειά : Dufour, A., & Garnier, C. (2019). My Bible of Healthy Superfoods. Leduc.S Πρακτικό.
Δουλειά : Pouyat-Leclère, J. (2013). Οδηγός για αντιοξειδωτικές τροφές. Thierry Souccar Editions & La Nutrition.fr
Ιστοσελίδα: CosmeticOBS - Το παρατηρητήριο καλλυντικών: Αντιοξειδωτικό. https://cosmeticobs.com/fr/articles/lexique-cosmetique-5/antioxidant-3324/